In deze interview-reeks spreekt Citizen of met Nederlanders die emigreerden. Hoe is het om alles achter te laten en opnieuw te beginnen? Deze keer: Manon Proper, verruilde samen met haar man Jorn, tweeling Julie en Bas en drieling Hannah, Faye en Cécile het Nederlandse Leiden voor het Hongaarse Budapest. Lees ook: Citizen of Miami Sharon
Vertel hoe ben je precies in Budapest beland?
‘Mijn man kreeg een nieuwe baan aangeboden in Budapest. Toen dacht ik: “naar het buitenland gaan met vijf kinderen, dan moet die baan wel echt verdomd leuk zijn.” Jorn is opgegroeid in Brussel en ik heb tweeënhalf jaar in New York City gewoond. We hadden dus allebei wel ervaring met wonen in het buitenland. Het leek ons altijd al erg leuk om zo’n stap te maken en zo’n ervaring mee te geven aan onze kinderen. Maar vanaf dat we onze drieling verwachtten, hadden we die droom even opgegeven. Echter, dit was zo’n mooie kans, dat we na wat wikken en wegen de knoop hebben doorgehakt en korte tijd later verhuisden we naar Budapest.’
Hoe lang heeft het geduurd voordat jullie daadwerkelijk naar Budapest vertrokken?
‘In december 2018 is het balletje gaan rollen en in februari 2019 woonden we al in Budapest. Voordat het plan een beetje vorm begon te krijgen, zijn we online gaan kijken naar de mogelijkheden voor een huis en scholen voor de kinderen. Ik was wel al eens in Budapest geweest, maar dat was erg lang geleden. Ik had dus geen idee in welke buurt we moesten kijken. Door advies in te winnen bij verschillende mensen, kwamen we er wel achter welke buurt voor ons het meest ideaal zou zijn om te gaan wonen.’
Hoe wonen jullie?
‘We wonen in een gezinswoning, een groot huis met een grote tuin. Het is eigenlijk een best onhandig ingedeelde woning. Het huis heeft vooral veel rare ronde ruimtes, rare hoekjes, een gruwelijk lelijke bar op de benedenverdieping en maar een paar deuren. Het kantoor, ook wel logeerkamer en twee slaapkamers hebben een deur, maar de slaapkamer van de drieling bijvoorbeeld niet. Erg onhandig want ze horen alles! De tuin is omheind, dat was belangrijk voor ons. Je gaat al ergens heen verhuizen waar je het nog niet allemaal kent. Dan is het is wel fijn dat je gewoon gerust kunt zijn dat het huis en de tuin goed en veilig zijn voor de kinderen.’
Met zijn zevenen verhuizen, hoe ging dat?
‘We hadden de verhuizing heel strak gepland, maar holy moly het was echt een complete volksverhuizing of ook wel een militaire operatie. We hadden van tevoren bedacht dat we echt niets in huis zouden kunnen doen als alle kinderen rond zouden lopen. Het moest dus volledig ingericht zijn zodra we met z’n allen in Budapest aan zouden komen. Ik ben met mijn moeder vooruit gevlogen om de verhuizers op te vangen. Met haar heb ik het hele huis ingericht. In Leiden woonden we in een redelijk groot huis, maar dit huis is veel ruimer maar met veel minder kastruimte. Dus naast al het uitpakken van dozen, zijn we ook naar Ikea gegaan om kasten en andere inboedel te kopen om het huis zoveel mogelijk af te krijgen. In drie dagen tijd hebben we het hele huis ingericht. Het inrichten was echt een hels karwei, maar het was fijn dat we het zo konden doen. Helemaal uitgeput gingen we het vliegtuig weer in terug naar Nederland. Een dag na onze aankomst in Nederland, ben ik met het hele gezin weer naar Budapest gevlogen en kwamen we in ons nieuwe huis aan. De ijskast was al gevuld en de kinderen zagen hun eigen spullen in hun nieuwe kamertjes toen ze aankwamen. Het voelde al heel snel als thuis.’
Wat is je favoriete plek in huis?
‘De woonkamer is ontzettend fijn, vooral als iedereen weg is, haha. Nee hoor, het is ook heel fijn om samen in de woonkamer te zijn. De kinderen spelen er graag en de ruimte grenst aan de tuin en aan de keuken. Daar ben ik veel te vinden, dus ik kan vanuit daar alles goed overzien. Daarnaast is onze slaapkamer mijn favoriete plek, deze is heel minimalistisch ingericht waardoor je echt tot rust kunt komen. Heel belangrijk met zo’n groot gezin.’
Hoe hebben de kinderen de emigratie ervaren?
‘We hebben een Hongaarse oppas die in het begin overdag aardig wat tijd spendeerde met de drieling. Ze praat alleen Hongaars met ze, nu gaat de drieling naar een Hongaarse Kindergarten. Doordat ze al wat Hongaars hadden geleerd van de oppas was de overstap niet heel groot. Ze vinden het fantastisch! Het is ook echt een super schooltje. Het is heel kleinschalig, maar met een grote tuin en zelfs een moestuin. Het was voor ons best vreemd om ze naar een school te sturen waar alleen maar Hongaars gesproken wordt, maar dit wende eigenlijk al heel snel.
Julie en Bas zaten in Nederland al op de basisschool en hadden daar al vriendjes. Ik ben echt super trots op hoe snel zij zich hebben aangepast aan hun nieuwe leven. We waren ook echt verbaasd over hoe snel ze de Engelse taal hebben opgepikt. Ze zijn begonnen op een Internationale Kindergarten. Kinderen gaan hier van drie tot en met zes jaar naar een Kindergarten, een beetje anders dus dan in Nederland. Daar konden ze wennen aan de Engelse taal. Het voelde voor hun wel als een stapje terug. Ze waren immers in Nederland de jongste van de school, terwijl ze hier één van de oudere kinderen waren. Aangezien zij in Nederland naar de basisschool gingen en al meer gewend waren aan echte lessen in plaats van alleen maar spelen, hebben we ze op hun vijfde al naar de Internationale School gedaan. Sinds het begin van dit schooljaar gaan ze dus naar deze school en zitten ze in de eerste klas. Ze praten nu al echt goed Engels en kunnen goed meekomen met de rest van de klas.’
Hoe heb je de emigratie zelf ervaren?
‘Via school heb ik snel mensen leren kennen, daarnaast hebben we, mede dankzij onze oppas, ook veel dingen met zijn tweeën kunnen doen. Daar waren we in de jaren voor Budapest nauwelijks aan toegekomen, vanwege de hectische tijd waar we toen in zaten met vijf peuters in huis. Dus dat is echt genieten. Er zijn hier zoveel leuke tentjes en er is genoeg te doen. De oppas helpt ons soms met het zoeken naar goede adresjes voor praktische zaken die geregeld moeten worden. Dat is erg fijn want door de taalbarrière is wat hulp soms wel nodig.’
Wat heeft je het meest positief verrast aan jullie avontuur?
‘Eigenlijk is één van de leukste dingen toch wel dat iedereen zo snel z’n draai al heeft gevonden. Dit hadden we niet durven dromen! Vooral hoe snel de kinderen een andere taal leren, heeft mij echt verbaasd. Daarnaast zijn we erg blij met onze oppas! Zij heeft ervoor gezorgd dat we snel wegwijs zijn geworden in de omgeving. Ze hielp me in het begin echt goed met de zorg voor de kinderen zodat ik me kon focussen op alle zaken die hier geregeld moesten worden. Nu de drieling, vier dagen naar Kindergarten gaat, is ze minder bij ons, maar ik kan haar altijd bellen als ik hulp nodig heb bij (het vertalen van) iets. Hongarije en de Hongaarse cultuur heeft mij daarnaast echt positief verrast. Het land is echt waanzinnig mooi. Het klimaat is ook echt lekker. De mensen zijn over het algemeen heel vriendelijk en zeker als we met alle kinderen over straat lopen, merk je dat mensen echt graag een praatje willen maken. Het valt nog veel leuker uit dan wij van te voren hadden gedacht.’
Citizen of betekent letterlijk inwoner van, voel je je inwoner van Budapest?
‘Jazeker! Dat komt vooral omdat het met de kinderen hier zo goed gaat. Zij lopen hier rond alsof ze er al jaren wonen en mijn man en ik hebben ook al heel snel onze draai hier gevonden. Ons huis voelt als thuis dus dan voel je je al snel een inwoner van de stad denk ik!’
Wat is het grootste verschil in cultuur?
‘Mensen hebben in het begin iets meer afstand, maar verder is het een moderne en hippe stad. Het is totaal anders dan in Nederland. Het verschil tussen New York en Nederland heb ik qua gevoel als kleiner ervaren. Je merkt dat het land pas sinds een paar jaar economisch is verbeterd en dat het een enorme ontwikkeling doormaakt. De winkelcultuur is hier ook totaal anders. Je gaat voor boodschappen, of naar een shopping mall, of naar de Auchan of Tesco. Die laatste twee zijn mega grote supermarkten, ik post regelmatig filmpjes op Instagram van mijn bezoekjes aan deze mega supermarkten. Daarnaast zijn luxe merkwinkels zoals Louis Vuitton, Gucci en ook Zara, H&M en dergelijke volop aanwezig. Het tussensegment heb je hier niet echt, kleine boetiekjes heb ik nauwelijks kunnen vinden, dat mis ik wel. Ze kennen bij ons in de buurt ook niet echt dorpstraatjes, waar je winkels zoals een slager, bloemist en bakker naast elkaar vindt.’
‘Hongaren reageren in eerste instantie altijd verbaasd als wij zeggen dat de drieling naar een Hongaarse Kindergarten gaan. Mensen vinden het vaak in eerste instantie raar dat wij juist heel erg stimuleren dat ze Hongaars leren. Ze zeggen: “maar waarom? Je hebt er verder helemaal niks aan!’
‘Een vriend van mijn man is leraar en heeft ons daarin ook geadviseerd. Hij zei dat het voor de ontwikkeling van een kind heel goed is als ze de taal meekrijgen van het land waarin ze opgroeien. Het geeft ze een gevoel van zelfstandigheid als ze zelf kunnen communiceren met bijvoorbeeld de lokale bakker. Hongaren zijn naar mijn mening soms heel bescheiden en reageren dan ook verbaasd als wij heel positief over hun land praten, heb ik gemerkt. Ze verwachten vaak dat wij uit West Europa een heel ander beeld hebben van het land of van de stad Budapest.’
Zou je nog ergens anders ter wereld willen wonen?
‘Jazeker, het moet wel voor ons allemaal goed zijn. De kinderen moeten naar een goede school kunnen. We gaan nu niet snel verhuizen maar als we gaan, dan zouden we heel graag in Spanje willen wonen, Madrid lijkt ons echt fantastisch. Voorlopig blijven we zeker nog even in Budapest, wie weet blijven we hier wel vijf of tien jaar zitten.’
Is er iets wat je mist uit Nederland?
‘Mijn leven in Nederland was heel comfortabel, ik wist overal de weg. Hier moest ik alles opnieuw ontdekken, maar het is absoluut niet dat ik heimwee heb. De belangrijkste mensen heb ik om mij heen waardoor het sowieso anders is dan in je eentje naar het buitenland verhuizen. Familie komt vaak langs en ik kan makkelijk daarheen indien nodig. Budapest is niet het einde van de wereld.’
Wil je ooit terug naar Nederland?
‘Zeker. We zijn hier niet op een expat contract, zolang het goed gaat blijven we hier zitten. Als zich ooit een mooie kans voordoet zijn we er zeker voor te porren. Het moet dan voor ons beiden een mooie stap zijn. Waarom we nu niet snel weer willen verhuizen? Vanwege de militaire operatie die het met zich meebrengt en omdat we het hier echt naar ons zin hebben.’
Hoe heb je de quarantaine in Budapest ervaren?
‘Wij vonden het vooral in het begin vervelend dat we wisten dat we onze familie en vrienden een lange tijd niet zouden kunnen zien. Het was immers niet duidelijk hoe lang deze periode zou gaan duren en de Hongaarse overheid had al heel vroeg de grenzen voor buitenlanders dichtgegooid. Gelukkig zijn de regels inmiddels wel iets versoepeld en kunnen wij deze maand met de auto naar Nederland. Verder was het thuisblijven met alle kinderen geen straf vond ik. Het enige wat ik pittig vond was het schoolwerk van de tweeling. Dat was veel en ik moest ze bij alles helpen. Dit kostte enorm veel tijd. De drieling was natuurlijk ook gewoon thuis dus dat was soms best druk. Maar goed, we hebben wel voor hetere vuren gestaan, dus al met al was het prima te doen. We hebben een tuin dus de kinderen konden – zodra het lekker weer was – buitenspelen, dat scheelde enorm!’
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
‘Voorlopig blijven we in Budapest. Nu de drieling ook naar school gaat, kan ik wat meer tijd spenderen aan mijn blog en ben ik ook bezig met het ontwikkelen van nieuwe recepten. Ik hoop dat ik in de toekomst een kookboek kan gaan uitbrengen met daarin mijn favoriete recepten!’
Wil je Manon en de avonturen met haar gezin blijven volgen? Dat kan via Instagram
Lees ook: Citizens of Bonaire Mike en Elsbeth en Citizen of Singapore Loes
Volg jij Citizen of al? : INSTAGRAM – FACEBOOK – LINKEDIN
Beelden: Manon Proper