In deze interview-reeks spreekt Citizen of met Nederlanders over hun emigratie. Hoe is het om alles achter te laten en naar een ander land te verhuizen? Deze keer: Carine Davelaar, sinds oktober 2018 woont en werkt ze in Chicago. Chicago de derde grootste stad van de Verenigde Staten, ze verhuisde voor de liefde. Heel benieuwd hoe het haar bevalt…
Vertel, naar Chicago verhuisd voor de liefde?
“Grappig genoeg voelt het voor mij nog steeds alsof ik per ongelijk ben geëmigreerd. Het stond beslist niet op de planning om naar Chicago te verhuizen. Ik heb wel eerder tijdelijk in het buitenland gewoond maar dat was voor een veel kortere tijd, ik was toen begin twintig. Dat ik op mijn vijfenveertigste alsnog de stap overseas heb gemaakt, is best een bijzonder verhaal. Mijn Amerikaanse man, Stefan, heb ik ontmoet in Parijs.”
“Een ontmoeting zonder enige bijbedoelingen die louter toevallig tot stand kwam. Wij volgden elkaar op Instagram, op dat moment woonde ik nog in Nederland. We houden beiden van fotografie en volgden elkaar vanwege de mooie foto’s.Omdat hij met zijn dochter naar Parijs zou gaan vroeg hij tips. Toen bleek dat we beiden rond de dezelfde tijd naar Parijs zouden gaan, hebben we afgesproken om samen een kop koffie te drinken. Het begon gewoon uit nieuwsgierigheid en grappig om samen een kop koffie doen terwijl je elkaar niet “echt” kent. Long story short; nu woon ik in Chicago, haha!”
Wow wat een bijzonder begin, hoe is het visum proces verlopen?
“Na onze eerste ontmoeting in Parijs, bleven we eerst sporadisch, maar daarna toch vaker contact houden. Uiteindelijk kroop het bloed toch waar het niet gaan kon en hebben we elkaar nog eens ontmoet. Toen bleek dat we bij elkaar wilden blijven, ontstond onze lange afstandsrelatie.
In het jaar dat daarop volgde ben ik vijf keer voor kortere en langere tijd heen en weer gereisd naar Chicago. Daarna was het mijn plan om op een ESTA visum drie maanden in Chicago te verblijven om te kijken of het inderdaad zou werken tussen ons. En, of het de grote stap om te verhuizen waard zou zijn. Echter bij de douane in Amerika ging het deze keer bijna mis. Het ging zover dat de douane mijn paspoort innam, ook al had ik gewoon een terugvlucht geboekt. Uiteindelijk deed ik niets verkeerd en was er geen reden om mij de toegang tot Amerika te weigeren.
Het voelde best spannend, je hebt toch een red flag bij de douane. Het idee om na die drie maanden nog vaker heen-en-weer reizen kwam hierdoor wel op losse schroeven te staan.We hebben toen contact opgenomen met een immigratie advocaat. Die was vrij duidelijk: Of je gaat na drie maanden terug naar Nederland en wacht minimaal een half jaar tot een jaar voor je weer tnaar Amerika komt, of je gaat trouwen.
De enige manier om een Greencard, verblijfsvergunning, te krijgen. Trouwen… dat was toch best een beslissing. Daar moesten we nog wel even goed over nadenken. Weten we dat welzeker, vroegen we ons af? Heel veel tijd hadden we echter niet. Voordat mijn ticket zou verlopen, moesten we getrouwd zijn. Eind oktober kwam ik hier en in januari verliep mijn ticket. In december zijn we getrouwd. Op basis van het huwelijk konden we nu een Greencard aanvragen, dat was een gigantisch papierwerk. Het hele proces duurde alles bij elkaar anderhalf jaar. Al die tijd kon ik het land niet uit en mocht ik niet werken omdat ik in afwachting was van mijn verblijfsvergunning.”
Citizen of betekent letterlijk inwoner van, voel je je inwoner van Chicago?
“Ondertussen voel ik mij inwoner van Chicago, maar dat heeft wel even geduurd. In het begin stond alles in het teken van het Greencard proces. Toen de Greencard er eenmaal was voelde het pas echt. Ergens is het gek genoeg goed geweest dat ik hier moest blijven, ik ben twee jaar hier geweest zonder terug naar Nederland te gaan.
Mijn huurhuis had ik opgezegd want ik wilde na terugkomst iets kopen. Werk kon ik deels remote doen. Het eigenlijke plan om een tijdje heen en weer te reizen en eenhuis te kopen in Amsterdam was helemaal van tafel. Mijn spullen staan in Nederland nog altijd in een opslag. Life is what happens to you, while you are bussy making other plans!
Het is echt bijzonder maar ik mis mijn spullen eigenlijk niet. Je hele leven zit in een container, je gaat op reis en moet onverwachts blijven. En en dan blijkt dat ik toch minder aan spullen gehecht ben dan ik dacht. Al moet ik er op een gegeven moment wel iets mee natuurlijk.”
Wat heeft je het meest positief verrast?
“Mentaal vond ik het best heftig de hele transitie, een nieuwe relatie met iemand uit een andere cultuur, een leven opbouwen in een ander land. Ik dacht altijd dat Amerika en Nederland veel dichter bij elkaar lagen qua cultuur. Je hebt zoveel Amerikaanse films gezien en spreekt goed Engels, dat zal wel loslopen.
Maar de Amerikaanse cultuur is echt heel anders dan de Nederlandse, ik heb daar, heel naïef, nooit rekening mee gehouden. Nu ik zelf wat meer gewend ben, leer ik de cultuur begrijpen in plaats van dat ik vooral verbaasd ben. Vooral het overheidsorgaan en de sociale omgang met elkaar, dat verschilt echt enorm. Ik emigreerde op mijn vijfenveertigste, het is dan makkelijk om steeds te denken, ja maar in Nederland is het beter. Dat om te buigen en te wennen aan een nieuwe realiteit vond ik een uitdaging. Wat ik daar positief aan vind, is dat wij daar samen een hele mooie weg in hebben gevonden met veel wederzijds begrip. We zijn er samen in gegroeid, het heeft me rijker gemaakt als mens. Je kunt van beiden culturen nu de mooiste dingen zien en beleven.”
Wat is typisch Chicago?
“Chicago is echt een geweldige, fijne stad. Veel mensen kennen New York, vergeleken met New York is Chicago weidser, ruimer en rustiger. Chicago ligt aan Lake Michigan, je kunt daardoor heerlijk naar het strand in de stad. In steden als Chicago en New York zijn de uitzichten vanaf rooftops of hoge verdiepingen echt mind blowing, dat blijft zoiets bijzonders. Wat ook heel tof is, is de Chicago River, die gaat dwars door de binnenstad.
Bij de river banks heb je allerlei barretjes waar je buiten kunt zitten. Je kunt daar ook architectuur boat tours doen. Je vaart langs alle architectonische hoogtepunten van de stad. Over die gebouwen is veel te vertellen, dat maakt het een stad met inhoud. het zijn niet alleen maar hele hoge betonblokken. Ook leuk om het Architecture Center (museum) te bezoeken.”
Wat voor werk doe je?
“We wonen in Bucktown een wijk een stukje buiten downtown, daar heb ik een studio voor mijn fotografie. In de studio maak ik portretten; personal branding, zwangerschap en celebration shoots. Ook ben ik in de zomer en herfst veel buiten, om familie shoots te schieten. Omdat het in de winter zo koud wordt, is dat niet handig, vandaar dat ik dan liever in de studio werk. De eerste anderhalf jaar mocht ik niet werken omdat ik nog geen Greencard had.
In de zomer van 2020 ben ik begonnen met een eerste paar shoots, een paarmaanden later lag alles weer stil vanwege Covid. Voor mijn gevoel ben ik pas afgelopen april/mei echt lekker aan de slag gegaan. Wat ik fijn vind hier, is dat ik met een leeg canvas ben begonnen. Het voordeel van het opbouwen van een nieuw leven, is dat alles nog kan. De aanlooptijd heb ik gebruikt om te gaan doen wat ik leuk vind, en dat is gelukt.
Daarnaast geef ik een ochtend in de week les op de Nederlandse school in Chicago. De kinderen in mijn klas hebben allemaal tenminste één Nederlandse ouder. Mijn Pabo achtergrond komt dat toch nog een beetje terug na al jaren niet meer voor de klas te hebben gestaan. Zo heb ik ook de Nederlandse gemeenschap hier leren kennen en ben ik toch nog bezig met mijn ‘eigen’ taal en cultuur. Het is mooi om Nederlandse gezinnen die hier zijn te leren kennen en ervaringen uit te wisselen. En natuurlijk samen oer-Hollands te borrelen!”
Heb je advies voor mensen die ook emigreren voor de liefde?
“Het is cliché, maar aan de ene kant zou ik zeggen: think twice! Aan de andere kant als ik dat had gedaan was ik misschien nooit gegaan. Wat ik wel als advies zou willen geven, is dat je voor jezelf moet bedenken waar je toe bereid bent om mee te dealen. In het boek: De edele kunst van not giving a f*ck, las ik een geweldige uitleg over de het najagen van je dromen. In het voorbeeld haalde de schrijver zijn droom aan om een beroemde gitarist te worden.
De belangrijkste vraag die je jezelf moet stellen is, of je alleen droomt van het eindresultaat (podium, applaus, beroemd zijn) of dat je daadwerkelijk bereid bent om al die jaren te oefenen, in kleine zaaltjes te beginnen etc. Want dát is uiteindelijk het werkelijke najagen van je droom. Dat is een beetje hetzelfde met emigreren.
Jezelf zien zitten op een rooftop in Chicago, wijntje in de hand en net een nieuwe aanvraag voor een fotoshoot binnen is natuurlijk super cool. Maar de vraag is; ben je bereid door moeilijke dagen te gaan en tegenslagen te verwerken? Dat vond ik heel verhelderend, ben je bereid om de weg naar je droom af te leggen wat er dan ook op die weg komt? Deze weg wilde ik vol overtuiging bewandelen. Daarmee was ik misschien toch minder naïef gedurende het emigratieproces dan ik dacht.”
Hoe heb je het wonen in Chicago tijdens de pandemie ervaren?
“Een week voor de eerste lockdown in april 2020 was onze aanvraag voor de Greengard goed gekeurd. Feest natuurlijk, maar kort daarna ging alles dicht. We gingen heel snel na de eerste uitbraak in Amerika op slot, alles ging dicht alleen de supermarkten waren nog open. Eindelijk mocht ik reizen (en dus weer naar Nederland) en werken, maar nu kon het niet vanwege de pandemie. Een bizar, dubbel gevoel.
We moesten al vrij snel een mondkapje op, en dat is in Illinois en zeker hier in de stad niet meer weggegaan. Het is overigens in elke staat zo anders qua regels. In Chicago is het vrij strikt en wordt het best netjes nageleefd. Sinds februari 2021 is alles mondjesmaat weer open- en niet meer dicht gegaan. Toen echt alles dicht was, miste ik de natuur. We hebben behalve wat kleinere stukjes natuur geen bos in de directe omgeving. In Nederland woonde ik vlakbij het bos en de duinen, heerlijk! Zeker als je verder niets mag. Verder is de sfeer hier wel goed gebleven, ik ervaar hier in onze omgeving weinig geklaag en gezeur over de maatregelen.”
Wat mogen we niet missen tijdens een bezoek aan Chicago?
“De rooftops, voor een heerlijk uitzicht en de echte city feeling. Er zijn veel geweldige restaurants. De Jazz en de Blues muziek is hier ook heel populair je hebt allerlei fijne barretjes met live muziek. Het strand en Lake Michigan zijn ook niet te missen. Het Art Institute en MCA, aanraders als je van kunst houdt. Daarnaast heb je natuurlijk de hits als de Bean en Millennium park, en exclusieve shops op de Magnificent Mile.”
Nog hidden gems?
“Aan de Riverbanks kun je heerlijk buiten zitten in de zomer. Je zit midden in de stad, tussen de skyscrapers. Een terrasgevoel midden in Chicago! Voor een geweldige zicht op de skyline stop je in Olive Park. Makkelijk te bereiken en perfect voor mooie plaatjes met de kenmerkende skyline van Chicago dichtbij op de achtergrond. Als je tijd hebt, ga dan ook zeker naar de noord/oostenlijke wijken buiten downtown. Bucktown, waar wij wonen, een creatieve wijk, met veel vintage winkeltjes en kleine restaurants en toffe bars. The Robey is een gaaf art deco hotel met rooftop dat zeker een bezoekje waard is. Of bezoek Lincoln Park en de gratis Zoo.”
Wat zijn je toekomst plannen?
“Die heb ik niet echt, omdat ik werkelijk niet weet hoe het zal gaan. Vooralsnog wil ik vooral lekker aan de slag met het uitbreiden van mijn fotografie. Daar heb ik veel zin in. Daarna zien we het wel.”
Lees ook: Citizen of Miami Sharon emigreerde naar deze exotische wereldstad en Citizen of Chatel Naomi emigreerde naar het grootste skigebied ter wereld