In deze interview- reeks spreekt Citizen of met Nederlanders die emigreerden. Hoe is het om alles achter te laten en opnieuw te beginnen? Deze keer: Joëlle van der Heiden, ze verruilde in 2014 Amsterdam voor het Italiaanse Lecce. Aan Citizen of vertelt ze over haar stap, het leven daar en waarom ze nog lang niet is uitgekeken op Lecce… Lees ook: Citizen of Miami: Sharon
Vertel hoe ben je precies in Lecce beland?
‘Een Mediterraans land leek mij wel wat, als was ik niet zo’n Italië fan. Iemand gaf mij de tip om eens naar Puglia te gaan. De eerste stop na het vliegveld was Lecce. Al na vijf minuten voelde ik me als een vis in het water. De eerste avond stonden we, de vriendin met wie ik wilde starten en ik in een barretje. Het was september 2013, toen nog buiten het hoogseizoen. Een man vroeg, wat komen jullie eigenlijk doen? Dus ik vertelde dat we op zoek waren naar een pandje. Hij kende wel iemand met pandjes. Toen dacht ik, echt zo ’n Italiaan die iemand met pandjes kent. Maar… de volgende dag stonden we midden in het historische centrum van Lecce, in wat nu Little Dolce B&B is. Het is hard werken, vooral in het hoogseizoen, maar ik vind het heerlijk en haal er zoveel energie uit.’
Ik vertrek
‘De hele emigratie is in 2014 op televisie bij ‘Ik vertrek’ geweest. Veel mensen boeken daardoor. Ze hebben de aflevering toen gekeken en hebben het onthouden. We hebben meegedaan aan ‘Ik vertrek’ omdat het gebied Puglia toen nog onbekend was. We wilden het direct gaan promoten, daarom hebben we ‘Ik Vertrek’ aangeschreven. De vriendin is na een tijdje terug gegaan naar Nederland. Naar de eerste aflevering keken ongeveer 1,5 miljoen mensen. Naar de ‘Ik Vertrek’ terugblik keken ongeveer 2 miljoen mensen. Mensen reageren vaak super enthousiast, zelfs nu nog.’
Hoe lang heeft het geduurd voordat je daadwerkelijk naar Lecce bent vertrokken?
‘Na het eerste bezoek in September 2013 is het heel snel gegaan. In december werd het contract getekend en in februari 2014 zijn we verhuisd. Je moet voor mijn gevoel ook snel zijn anders ga je beren op de weg zien.’
Was het moeilijk woonruimte te vinden?
‘De eerste paar jaar heb ik in de B&B gewoond, daarin deelde ik de badkamer met de gasten. In totaal heb ik er drieënhalf jaar gewoond. In die tijd heb heb ik mijn vriend Riccardo, hij is een italiaan, leren kennen. Nadat ik hem heb leren kennen is hij na drie maanden bij mij in de B&B komen wonen. We woonden nog geen jaar samen toen we het huis hebben gekocht waar we nu wonen. Het was niet moeilijk om dit huis te vinden. Het pand is meer dan honderd jaar oud en ligt ook in Lecce, vlakbij de B&B. We hebben nieuwe leidingen gelegd, een nieuwe vloer erin en eigenlijk alles opgeknapt. Ook nu is er nog genoeg te klussen, je kunt het ook maar beter in één keer goed aanpakken.’
Wat zijn andere uitdagingen die je bent tegen gekomen?
‘Je loopt gewoon echt tegen heel veel dingen aan. Heb soms mijn blonde haren echt even in de strijd gegooid. Bijvoorbeeld om gas, water en licht te krijgen. De taal was in het begin wel een barrière. We hadden toen ook echt te weinig tijd om Italiaans te leren. Als je zaken als gas, water, licht moet aanvragen is dat toch echt anders dan het basis Italiaans dat ik toen sprak. Later heb ik privéles genomen en met Riccardo praat ik natuurlijk ook Italiaans, dus ondertussen spreek ik het vloeiend.’
Citizen of betekent letterlijk inwoner van, voel je je inwoner van Lecce?
‘Ik voel me absoluut inwoner van Lecce, dit is echt mijn plek en mijn thuis, mijn leven is hier. Als ik in Nederland bij mijn moeder ben of andere familie dan voel ik me echt op visite. Dat is ook echt te danken aan de Italianen. Ze zijn nieuwsgierig, de manier waarop ze met je omgaan ik voel me echt thuis hier.’
Wat is het grootste verschil in cultuur?
‘Er zijn grote verschillen in cultuur, het levensritme is echt anders. In Nederland is carrière maken belangrijk. In Italië is familie en vrienden maken belangrijker. Als ik in de stad loop, hangt er soms een briefje op een winkel, ben over vijf minuten terug. Dan zijn ze even koffie drinken met vrienden. Dat kan hier gewoon, even elkaar zien en even een koffietje doen aan de bar. Dat is de echte koffiecultuur, dat vind ik iets heel moois. Ook lunches zijn uitgebreid, het duurt makkelijk een uur of langer, lekker met een wijntje. Het ritme van de dag is anders, dat komt ook door de warmte. In de zomer als de thermometer veertig graden aantikt, heb je vanzelf de rust van een siësta nodig. In de winter houdt men met vijftien graden trouwens ook gewoon nog siësta ’s. Het levensritme zit er in of niet.
Heb je lang moeten wennen?
‘In het begin moest ik echt wennen aan de Italiaanse cultuur. Iedereen was nieuwsgierig naar je en ik liep vaak met gebogen hoofd door de stad. Als lange blonde vrouw viel ik ook best wel op. Het is heel normaal om iemand na te kijken die je mooi vindt. Mensen groeten elkaar, de hele dag hoor je Ciao, Ciao. Ondertussen ken ik iedereen en maak ik graag een praatje. Ik werk nauw samen met de horeca, dat is een voordeel voor mijn gasten. De Italianen zijn heel blij met Nederlandse gasten, omdat ze niet snel zeuren. Ze zien wat ik heb opgebouwd en dat ik graag met ze samenwerk. Daardoor hebben ze respect voor me. Italianen zijn van nature nieuwsgierig. Riccardo heeft me geleerd dat Italianen laten kijken in de B&B niet echt zinvol is. Het is puur nieuwsgierigheid, zonder dat er verder actie wordt ondernomen.’
Heb je tips voor mensen die dromen om naar Lecce en/ of Italië te verhuizen?
‘Niet teveel beren op de weg zien en gewoon gaan. Soms krijg ik wekelijks mailtjes met vragen over emigratie naar Lecce. Zeker in het hoofdseizoen heb ik geen tijd om die allemaal te beantwoorden. Ga het niet allemaal vanuit NL regelen. Laat je zien en leg contact met locals. Als je minimaal twee keer of vaker naar de plek waar je heen wilt emigreren toe. Om te ontdekken en te socializen. Elkaar helpen is hier super belangrijk. Ik had een keer een gaslek aan de buitenkant van de B&B en alles werd afgesloten. Omdat ik mensen ken hebben zij mij daarmee geholpen. Alles was binnen een dag weer opgelost. Vriendendiensten en elkaar helpen is hier heel belangrijk.’
Is er iets wat je mist uit Nederland ?
‘In de afgelopen zes jaar ben ik doodgegooid met stroopwafels, dus die mis ik niet. Soms mis ik gewoon de Nederlandse winkels, zoals de Hema en de Etos. Dat is nu gewoon een snoepwinkel voor mij. Verder mis ik niet zo heel veel, mijn vrienden en familie natuurlijk. Als je in het buitenland woont dan zie je pas hoe goed het in Nederland is geregeld. Het mooie aan Nederland is, het openbaar vervoer werkt super goed, de wegen zijn lekker glad. Alles werkt zoals het zou moeten werken, maar het heeft ook heel erg zijn charme om dat hier weer niet te hebben.’
Wil je ooit nog terug naar Nederland?
‘Verre toekomstplannen heb ik niet echt, het voelt als typisch Nederlands om ver vooruit te kijken. Als Riccardo het leuk vind om een paar jaar in Nederland te wonen en werken dan zou het kunnen, maar voor nu is het geen optie.’
Helaas hebben we allemaal te maken met het Corona virus, hoe ervaar je dat in Italië?
‘De zorg is hier toch anders dan in andere landen. We zijn tegelijk met het noorden, waar de uitbraak het grootst was, in lock down gegaan. Ze waren erg attent op het zuiden van Italië, waar wij zitten omdat daar minder voorzieningen zijn. Ik heb me nog geen dag verveeld, want ik heb veel aan ons huis geklust. De B&B was net helemaal opgeknapt en klaar voor een nieuw seizoen. Het is heel jammer dat ik inkomen misloop, maar nog erger vind ik dat ik mijn passie over Lecce niet kan delen. Dat ik mensen niet kan laten meegenieten. Als het goed is, mag vanaf 1 juni alles weer open. Dan mag ik ook weer gasten ontvangen en de grenzen gaan waarschijnlijk ook open. Heerlijk om gasten weer van Lecce te laten genieten.’
Wat zijn je toekomstplannen?
‘De B&B gaat gewoon door en we hebben een trullo gekocht. De trullo ligt op twee kilometer van Ostuni. Het ligt logistiek gezien super gunstig ten opzichte van de airport en de rest van het gebied. Het is een vrijstaande trullo, waar we een stuk gaan aanbouwen en een zwembad gaan aanleggen. We hadden gepland om met de verbouwing te beginnen. Maar helaas mochten we niet beginnen met verbouwen vanwege het Corona virus. Het land is van ons, het huis is van ons, de verbouwing moet helaas alleen nog even wachten. Dat is ons eerste toekomstplan, daarna zien we wel verder.’
Joëlle bedankt dat je alle uitdagingen rondom je emigratie en het leven als Citizen of Lecce met ons wilde delen. Meer informatie over Little Dolce B&B en natuurlijk de trullo is te vinden op www.littledolce.com
Eerder in deze mooie reeks interviewde ik Citizens of Bonaire Mike en Elsbeth en Citizen of Miami Sharon
Volg jij Citizen of al? : INSTAGRAM – FACEBOOK – LINKEDIN
Beelden: Joelle van der Heiden
2 thoughts