Zes jaar geleden was het zo ver en verhuisde ik naar Amsterdam. Vroeger wilde ik altijd al naar ” de stad ” verhuizen. Met naar de stad verhuizen bedoelde ik niet specifiek Amsterdam, meer in het algemeen het wonen in de stad. Talloze keren heb ik woonkrantjes ( jaja, je had nog geen Funda) uitgeplozen met prachthuizen. Mijn ouders vielen helaas niet voor mijn verkoop pitches van al deze pracht pandjes.
Variatie
Het is niet zo dat ik niet van dorpjes, rust of de natuur hou maar de levendigheid, veranderlijkheid en variatie van de stad doet iets met mij al vanaf dat ik klein ben. Amsterdam was voor mij altijd een heerlijke stad, dat ik er echter zou gaan wonen was geen vaststaand plan. Toen het eenmaal zo ver was verbaasde het overigens niemand. Vrienden, vriendinnen en kennissen vragen regelmatig of ik terug naar Brabant kom. Vooralsnog is dat absoluut niet het plan maar goed ik sluit het nooit uit. Hierbij mijn ode aan de stad waaraan ik mijn hart heb verpand.
Ode…
Al weer zes jaar gelee
Nam ik al mijn spullen mee
Van de kleine naar de grote stad
Dat leek mij wel wat
Achter je dromen aan
Niet nadenken, gaan
Al kende ik niemand
Toch voelde ik mij iemand
Je bent niet gestoord
Als je iets aan hebt wat niet hoort
Er groeide een band
Aan de andere kant van het land
Op de fiets ontdekken
Al die fijne plekken
Als kind had ik het al
Dat fijne gevoel van drukte overal
Altijd wat te zien
Of mis ik nog iets misschien
Van de grachten tot het bos
Je maakt zoveel in mij los
Wereldberoemd maar ook klein
Amsterdam wat ben je toch fijn
Wat vindt je van de ode? Heb jij ook zo ’n hechte band met je stad of dorp, of wellicht een andere plek waar ook ter wereld?
5 thoughts