Reizen is mijn passie, ik vind het geweldig om mijn advies en ervaringen te kunnen delen om andere mensen te helpen er op uit te gaan en de wereld beter te leren kennen. Sinds ik met Citizen Of ben gestart, wordt er steeds vaker naar mijn travel confessions gevraagd. Tijd om ze te delen.
Lange autoritten zijn niet aan mij besteed
Dit moest en zou mijn eerste confession zijn, want het is soms nogal een ding dat ik niet graag lang in de auto wil zitten. Dat zit namelijk zo, vroeger gingen we met mijn ouders elk jaar naar een camping in Oostenrijk. In het busje van mijn vader tuften we in twee dagen door de bergen richting Karinthië. Het busje had geen airco, het reis tempo was niet zo hoog en een hele dag Duitse autosnelweg vond ik gewoon erg saai. Slapen in de auto kan ik niet dus er zat niets anders op dan met mijn vader te kletsen ( de rest sliep). En de lange reis, alles bij elkaar over twee dagen verdeeld zo ‘n 14 uur uit te zitten. Klinkt misschien verwend maar sinds ik weet dat het soms een stuk sneller kan wil ik liever niet te lang meer in de auto. Een maximaal van vijf uur vindt ik wel genoeg.
Er zijn in het verleden met vrienden al vaak discussies over geweest, waarom ik liever naar de Wintersport wilde vliegen of hoe het toch komt dat ik vroeger wel in het busje richting Oostenrijk stapte en nu niet? Toen had ik geen keuze, nu wel. Mijn ouders deden er overigens alles aan om de reis zo aangenaam mogelijk te maken. Neem het ze dan ook niet kwalijk, maar de oorsprong van de hekel aan lange autoritten komt daar vandaan.
Kuala Lumpur vond ik een tegenvaller
Over Kuala Lumpur had ik veel verschillende verhalen gehoord. Van prachtig tot niet mijn stad. Omdat ik een beetje een slow traveler ben en er niet van hou om lijstjes af te vinken en mijn dagen over vol te plannen had ik buiten de Petronas Towers bekijken geen plannen voor Kuala Lumpur gemaakt. De Petronas Towers waren zo ongeveer naast het hotel en hebben we de eerste avond in volle glorie kunnen bekijken. Verder hadden we niet echt een plan voor de volgende dag, gezien we maar één volle dag in de stad hadden. Het was 38 graden, de luchtvochtigheid was hoog, dus dachten we een stuk te gaan wandelen. Stomste plan ever natuurlijk, niet te doen in de hitte. Uiteindelijk maar de KL tower in gevlucht zodat we in de airco konden bijkomen en van het uitzicht wat erg mooi was, konden genieten. Batu Caves en andere mooie tips die we hadden gekregen zijn daardoor volledig aan ons voorbij gegaan en we waren eerlijk gezegd heel blij dat we maar één dagje in de stad waren. Om nu te zeggen dat het vies was nee, om te zeggen dat het onvriendelijke mensen waren ook niet. Eigenlijk viel Kuala Lumpur niet tegen, maar besefte ik dat het op de een of andere manier geen stad voor mij is. Het waarom kan ik nog altijd niet goed duiden, denk dat het meer een gevoel is. Wat niet wil zeggen dat ik je afraad Kuala Lumpur te bezoeken.
Backpacken heb ik nog nooit gedaan
Veel van mijn vrienden en vriendinnen backpacken, sommige hebben op deze manier een wereldreis gemaakt anderen maken elk jaar een lange reis met backpack. Prachtige verhalen en ik vind het heerlijk dat ze dat samen met mij willen delen via verslagen, foto ‘s, blogs en video ‘s. Tegen zelf backpacken zeg ik niet direct ja, ik ben erg gesteld op hygiëne. Het is natuurlijk niet zo dat de meeste hostels vies of niet hygiënisch zijn, er zijn ook mensen backpacken van Air BNB naar Air BNB. De verhalen die ik regelmatig hoor over het slapen in hostels klinken voor mij niet als iets waar ik behoefte aan heb. Desondanks sluit ik het niet uit omdat er zo maar iets moois voorbij zou kunnen komen waarvan ik denk deze manier van backpacken past helemaal bij mij.
Gevoel is belangrijker dan wat je hebt gezien of gedaan
Veel mensen gaan naar bijvoorbeeld New York city met een mega planning. Een planning nog heftiger dan een fulltime werk week. Voor mij gaat zoiets niet op, ik ben een slow traveler als gezegd. Wat niet wil zeggen, dat ik altijd lange tijd op dezelfde plek blijf. Slow traveler in de zin van dat ik niet als een dolle door een stad of gebied, dingen ga afvinken zodat ik ze maar gezien heb. Vorig jaar heb ik de hele middag op een rooftop terras in New York gezeten. Gewoon omdat het kan en vakantie is op zo ‘n moment. Het voelt heerlijk om niet teveel plannen te hebben, zo blijft reizen voor mij ontspannender dan werken. Door mijn gevoel te volgen kom ik veel meer tot rust en ben ik veel relaxter. Je moet al van alles in je leven, die verplichtingen horen ook bij het leven, dat geeft je ergens natuurlijk richting. De vrijheid van reizen en zelf bepalen hoe je de reis en je verblijf inkleed vind ik heerlijk.
Op vakantie gaan met een groep vind ik veel leuker dan ik ooit gedacht had
Als ik in een groep reis vind ik het fijn als iedereen van te voren uitspreekt wat zijn of haar verwachtingen zijn van de reis. Door open en eerlijk te zijn kun je vooraf kijken of je op hetzelfde level zit. Een vriend is hierdoor ooit afgehaakt omdat vijf neuzen dezelfde kant op stonden en hij toch echt wel afweek van de rest. We hebben geprobeerd om nader tot elkaar te komen maar sommige zaken waren voor hem zo vanzelfsprekend en voor de rest niet dat het heel goed is geweest dat we vooraf eerlijk naar elkaar zijn geweest.
Groepsmens
Eerlijk gezegd ben ik in het dagelijks leven niet perse een groepsmens. Een grote vriendengroep heb ik niet. De losse vriendschappen met in iedere vriendschap weer herkenning en waardering van iets anders wat we gemeen hebben vind ik fijn. De eerste paar keer dat ik met een groep ( losse vrienden en vriendinnen bij elkaar) op vakantie ging vond ik best spannend. Los van elkaar kon ik goed met iedereen opschieten, maar zou het op vakantie ook zo soepel gaan. Toch altijd een gok als je ineens 24/7 met elkaar doorbrengt. Deze situatie heeft zich nu al een aantal keer voorgedaan en tot nu toe is het echt super goed bevallen. Op de een of andere manier werkt het voor mij heel goed als iedereen ook ruimte krijgt om zijn of haar eigen dingen te doen. Zo zijn we vorig jaar met de meiden van de middelbare school naar Stockholm gegaan. We waren met zijn vijven, doen tegenwoordig totaal ander werk, zitten soms in hele andere levensfases en zijn sowieso best verschillend. De aanloop naar het weekendje was best lang en soms heftig, maar op reis zelf is er geen onvertogen woord gevallen. Ieder deed haar ding, de Air BNB was onze basis, van waar uit we op pad gingen. Door deze basis was het ook makkelijk om je soms terug te trekken, of juist gezellig met een van de meiden ergens buiten te gaan zitten kletsen. Filosoferen over het leven.
Wat zijn jou travel confessions? Heb je daar al eens over nagedacht? Heel benieuwd wat jij eigenlijk minder leuk vindt aan reizen, vond tegenvallen of wat je over jezelf te weten kwam wat je niet verwacht had.
One thought